Anneme geliş hikayem :)

Merhaba ben Pamuk,

Küçücük bir bebekken (2 aylık) bir taksici abinin yoluna çıkmışım ben korkup yoldan çekilmeyince abi beni bir kutuya koyup mahallesinde bir teyzeye götürdü. Bahçeli çok şirin bir evdi ama evde ki küçük abla benimle ilgilenip ders çalışmadığı için o teyze beni 2 gün sonra bir arkadaşına götürdü. Çok güzel bir evdi orda 2 abi vardı onlarda küçüktü ve ders çalışmadıkları gerekçesiyle ve tüylerimden şikayet ettikleri için beni apartmanın önüne bıraktılar. Havalar soğuktu Eylül sonlarıydı,ben dışarda apartmanın girişinde ki balkonun oyuk kısmında saklanıyordum o gece. Ertesi sabah belki biri bana mama verir ümidiyle saklandığım yerden çıkıp beklemeye başladım,bir sürü insanlar geçiyordu ama kimse ilgilenmiyordu benimle. Çocuklar kovalıyor,büyükler pist yapıp korkutuyordu beni. Sonra annem çıktı apartmandan,araba bekliyordu anladığım kadarıyla kapıda,dikkatini çekmek için paçasına pati attım kahkaha attı beni görünce. :) Bana bakıp gülüyordu etrafa bakındı,belki annem vardır diye sonra anneanneme gidip bana su ve mama vermesini söyleyip arabaya binerek uzaklaştı. Annneannem bana tavukla su verip birazda sevip evine gitti,ben yine saklanmıştım köşeme. Akşam yine gördüm annemi gelirken arabanın sesini tanıyıp çıktım hemen köşemden,yolunu kestim annemin paçasına pati attım yine. :) Bana yine mama ve su verdiler. Annem beni görünce hep gülüyordu ama bana dokunmuyordu oysa ben sevmesini istiyordum,peşinden gidiyordum. O gece beni kovaladılar ordan büyük abi kediler. 2 gün saklandım sokaklarda ama acıkınca yine annemi beklemeye başladım aynı yerde. Yağmur yağıyordu,annem anneannemi çağırıp beni eve almasını söyleyip gitti. Sıcacıktı ev bana hemen yatak yaptı anneannem. :) Karnımı doyurdu,bana tuvaletimi bile hazırladı hemen. Burda kalıcaktım galiba artık. Akşam annem gelince konuşmalarını dinledim,annem bana dokunmaya korkuyormuş ama uzaktan beğeniyormuş beni,yağışlar geçene kadar kalıcakmışım bu evde sonra bana bahçede bakıcaklarmış. :(

Günler 1-2 geçip gidiyordu,anneannem beni kucağından indirmiyordu ama annem dokunmuyordu bana,akşamları yatarken odasını kapatıyordu  bana yasaktı oraya girmek,sabah kalkınca pamuk pamuk diye bağırıyordu odadan çıkıp ilk zamanlar anlamıyordum ama benim adımı pamuk koymuş annem alıştım zamanla tabi. Sonra beni veterinere götürdüler bana ilaçlar verdiler orda,eve geldik yine. Annemin konuşmalarını dinliyordum beni dışarı bırakmayacağını orda onlarla birlikte yaşayacağımı söylüyordu. :) Beni çok sevdiğini ayrılmaya gönlünün razı olmadığını anlatıyordu çok mutluydum ben. Benim artık bir evim vardı. :) Bana hala dokunamasa bile beni sevdiğini bilmek beni çok şımartıyordu,evde ihtiyacım olabilecek herşeyi getiriyordu işten gelirken. Karnemi çıkarttırdı,yatağımı mamalarımı,yemek ve su kaplarımı,tuvalet için gerekenleri herşeyi alıp getiriyordu,oyuncaklarım bile oldu bir sürü. :) Anneannem benimle oynarken annem kahkalar atıyordu ben daha çok şımarıyordum bu gülüşlerini duyunca.

Zaman geçiyordu ben artık 4 aylık olmuştum,annem yavaş yavaş bana dokunmaya çalışıyordu,parmaklarının ucuyla başıma dokunmaya başlamıştı artık. Anneme cesaret vermek için ayaklarına sürünüyor cilveler yapıyordum. 1 ay sonra annem kucağına bile alıyordu beni artık,birlikte uyuyorduk,odasına bile girmeme izin vermişti. :)

Devam edecek! :)